1. Μόλις έχεις πλυθεί, ντυθεί, σενιαριστεί (για τα δικά σου δεδομένα), η μάνα σου θα σε παρατηρήσει και θα σου πει “δεν έχεις τίποτα καλύτερο να φορέσεις, μη μας πιάσουν στο στόμα τους τα σόγια”;
2. Μόλις δει ο πατέρας σου ότι πας να βγάλεις τα αθλητικά και να φορέσεις κάτι πιο “επίσημο” (δηλαδή θα μη σκισμένα all star) θα σου πει “μια χαρά είσαι, τελείωνε, θα αργήσουμε”.
3. Στο αυτοκίνητο για την εκκλησία θα κάνεις – αθώα – την ερώτηση “πόση ώρα κρατάει η εκκλησία” για να πάρεις την απάντηση που δε θέλεις να ακούσεις, δηλαδή “μια ώρα και 15 λεπτά περίπου”.
4. Αμέσως θα κάνεις τη σκέψη ότι “δεν πειράζει, θα παίζω με το κινητό” και θα χαλαρώσεις κάπως.
5. Ωστόσο μόλις φτάσεις στο χωριό θα διαπιστώσεις ότι δεν πιάνει το 3G μέσα στην εκκλησία. Ούτε στον περίβολο. Ούτε στην πλατεία του χωριού. Ούτε στο καμπαναριό απάνω. ΠΟΥΘΕΝΑ δεν πιάνει το 3G γαμώ τα βυζιά της πεταλούδας.
6. Εκεί θα διαπιστώσεις ότι δεν έχεις φορτίσει ούτε το iPad μπας και έπαιζες καμιά πασιέντζα, κανένα Angry Birds, έστω καμιά τρίλιζα και ότι είσαι καταδικασμένος να υποστείς όλη τη λειτουργία.
7. Για να μη γκρινιάζεις που δεν έχεις τι να κάνεις μέσα στην εκκλησία, η θειά σου η Μερόπη θα σου φέρει την εφημερίδα της ενορίας, με την ελπίδα ότι θα τη διαβάσεις και θα έρθεις πιο κοντά στον αρχιεπίσκοπο (για τον Θεό δεν τη νοιάζει, ό,τι πει ο αρχιεπίσκοπος ισχύει). Η ανάγνωση της πρώτης παραγράφου, στην οποία θα προβείς από καθαρή απελπισία, θα σου φέρει και υπνηλία. Διότι μόνο αυτό θα σου λείπει εκείνη τη στιγμή.
8. Προσπαθώντας να σκοτώσεις την ώρα, θα ξεσκονίσεις κάπως τα αρχαία που έμαθες στο γυμνάσιο, μπας και καταλάβεις τι λέει ο παπάς. Ο παπάς, ωστόσο, θα είναι ψευδός ή θα τραυλίζει ή και τα δυο, οπότε και της Φιλοσοφικής να είσαι, δε θα καταλαβαίνεις τι λέει. Στο μεταξύ θα αρχίσεις να κατουριέσαι με τρέλα.
9. Μόλις έχει περάσει κανένα δεκάλεπτο λειτουργίας θα αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι τα κεφάλια των θειάδων του χωριού που θα κοιτάνε προς το μέρος σου και θα σχολιάζουν μάλλον το ότι φόρεσες παλτό με φλαμίνγκο, ενώ ο μπάρμπας σου πέθανε 117 χρονών και, όσο να πεις, έπρεπε να βάλεις κάτι κορακί να ταιριάζει πιο πολύ με τον βαρκάρη του Κάτω Κόσμου.
10. Σ’ αυτό το σημείο θα βγει από το ιερό ένας άλλος παπάς, πιο πάπαρδος τύπου, που δεν είναι ο κλασικός του χωριού και φαίνεται πολύ μπρούκλης. Θα επακολουθήσει σούσουρο στην εκκλησία και σε 1,2 δευτερόλεπτα θα μάθεις από την πλησιέστερη θειά, χωρίς να τη ρωτήσεις, ότι είναι ο αρχιμανδρίτης που τον έστειλε η αρχιεπισκοπή να κάνει αρχιερατικό μνημόσυνο, προφανώς γιατί η εκκλησία έχει αναδουλειές τον τελευταίο καιρό με τις μαλακίες που λένε οι εκπρόσωποί της και έχει καταφύγει σε πιο επιθετικό μάρκετινγκ.
11. Εκεί θα συνειδητοποιήσεις ότι “αρχιερατικό μνημόσυνο = διάρκεια λειτουργίας παραπάνω από μια ώρα και 15 λεπτά” και θα ψάξεις κολόνα να σταθείς.
12. Στη μιάμιση ώρα πάνω ο πάπαρδος θα βγει από το ιερό με ύφος Χάρισον Φορντ σε πρεμιέρα Σταρ Γουορς και θα ξεκινήσει το κήρυγμα.
13. Στο σημείο όπου θα αναφερθεί στους κατατρεγμένους τούτης της γης, κατακρίνοντας όσους δεν τους βοηθάνε, θα σε τυφλώσει ο αρχιερατικός σταυρός του Λαλαούνη, τον οποίο έχει αγοράσει με τα λεφτά των κατατρεγμένων και έχει έκταση όσο ένα οικόπεδο που χτίζει (εκτός σχεδίου).
14. Μετά θα σολάρει για την κατρακύλα των ηθών, για τη συμβίωση ετερόφυλων ζευγαριών εκτός γάμου και, πλέον, για το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών και θα μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που δε ντύθηκες ουράνιο τόξο και, κυρίως, που δεν θέλεις να προκαλέσεις σκάνδαλο στο χωριό φωνάζοντας “ποιος σε ρώτησε μωρή ομοφοβική οχιά τη γνώμη σου για το τι κάνει ο κόσμος στην προσωπική του ζωή”.
15. Μόλις τελειώσει το κήρυγμα θα σε πατήσουν 30 γριές – νίντζα που θα τρέξουν να πάρουν αντίδωρο από τα χέρια του πάπαρδου.
16. Θα ρωτήσεις τη γιαγιά σου πόση ώρα έχει ακόμα κι επειδή θα την έχει πάρει ο ύπνος και θα έχει χάσει το χρόνο θα σου απαντήσει “5 λεπτά παιδί μου”. Ενώ θα απομένουν ακόμα 20.
17. Μόλις επιτέλους τελειώσει η τελετή θα σε πατήσουν οι ίδιες ως άνω γριές – νίντζα κατά την έξοδο από το ναό, λες και αν πάρεις πρώτος κόλλυβα σου εξασφαλίζει το ότι θα πεθάνεις τελευταίος.
18. Στο διάδρομο για την έξοδο θα έχεις τις πρώτες στενές επαφές με το σόι που θα ξεκινήσουν να σε ρωτάνε τι κάνεις στην Αθήνα/ Θεσσαλονίκη/ Μινεσσότα/ Σιγκαπούρη και δεν παντρεύεσαι.
19. Βγαίνοντας έξω και κουτουλώντας αυτή που δίνει τα κόλλυβα θα ψάξεις εναγωνίως τη μάνα σου να τη ρωτήσεις “τι λέμε σ’ αυτή που δίνει τα κόλλυβα μη γίνουμε ρεζίλι”. Δε θα τη βρεις, θα πεις “ευχαριστώ” και όχι “στη μακαρία του/ της”, που είναι το σωστό, και ίσως βάλεις ένα πρώτο λιθαράκι για ένα μίνι διπλωματικό επεισόδιο στο προαύλιο της εκκλησίας.
20. Μόλις εντοπίσεις τα – εξίσου απάντρευτα με εσένα – ξαδέρφια σου και κατευθυνθείς προς το μέρος τους για να γκρινιάξετε μαζί, θα κάνουν ντου τρεις παντελώς άγνωστες κυρίες και θα αρχίσουν τα “ποια είμαι εγώ βρε; μα πες μου ότι δε με θυμάσαι”. Όχι μωρή, αν δεν ήσουν πορτιέρισσα στο Venue το 2001, δε σε θυμάμαι.
21. Στο σημείο αυτό ξεκινάει ο “πυροβολισμός” από αναφορικές προτάσεις, με σκοπό να καταλάβεις ποιες είναι αυτές οι ενοχλητικές που δε σ’ αφήνουν να πας στο καφενείο να κατουρήσεις σαν άνθρωπος. “Η Τούλα είμαι, του Κωστή του Κατσαπρακάκη του αδερφού, του ράφτη, που έμενε στο πέρα σπίτι δίπλα από το μετόχι του θείου σου του Αλέκου, που έχω δυο κόρες, τη Βαγγελίτσα και την Πόπη, που ήμουνα δασκάλα και υπηρετούσα μαζί με τον παππού σου στο δημοτικό σχολείο στα Πάρτιρα Αρκαλοχωρίου”.
22. Θα πάρεις ύφος λες και είδες ξαφνικά μπροστά σου την Kylie Minogue και θα πεις “αααααα, τι μου κάνετε, χρόνια έχω να σας δω, τι κάνουν τα κορίτσια, πολλά χαιρετίσματα να τους δώσετε”. Με μια ανάσα όλο αυτό.
Εννοείται ότι δε θα έχεις ιδέα ποια είναι αυτή και, κυρίως, ποιος είναι ο θείος ο Αλέκος και ποιος ο παππούς που ήταν δάσκαλος στα Πάρτιρα Αρκαλοχωρίου, διότι ο δικός σου παππούς ήταν ταχυδρομικός υπάλληλος.
23. Μόλις καθίσεις στον καφέ να ρημαδοπιείς έναν ρημαδοκαφέ θα σου σβερκωθεί η μαλάκω η ξαδέρφη σου, που θέλεις να τη δείρεις από όταν ήσασταν τριών χρονών και σε έσπρωξε κι έπεσες μέσα στη στέρνα του παππού σου Φλεβάρη μήνα και δε θα ξεκολλάει μέχρι να σου δείξει όλες τις φωτογραφίες της χριστουγεννιάτικης παράστασης της κόρης της από το μπαλέτο.
24. Όταν εντοπίσεις φιλικά πρόσωπα του κοινωνικού σου περιβάλλοντος, ήτοι φίλους των γονιών σου που συμπαθείς, θα πηδήξεις πάνω από τα κουλουράκια και τα κονιάκ, μήπως προλάβεις και καθίσεις δίπλα τους. Στη φάση αυτή θα περδικλώσεις 5-6 μπαρμπάδες, αλλά δε σε νοιάζει, στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης δε λέμε ποτέ “όχι”.
25. Θα κουτσοπιείς το κονιάκ του τραπεζιού σου πριν προλάβεις να φας μια μπουκιά και θα καταφέρεις επιτέλους να “την ακούσεις” όπως σου αξίζει, για να μη δίνεις πλέον σημασία στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, δηλαδή το “πότε επιτέλους θα παντρευτείς”, το οποίο θα ακούς να σε ρωτάνε μέχρι και τα κουφώματα του πολιτιστικού συλλόγου.
26. Στη διαδρομή για το αυτοκίνητο θα δεις τη μοναδική νορμάλ θεία σου, την οποία είχαν κρυμμένη όλες οι υπόλοιπες γριές του χωριού, γιατί είναι προοδευτική και σου λέει πάντα να κάνεις ό,τι θέλεις και να μη σε νοιάζει τι λέει ο κόσμος, γιατί έτσι την πάτησε κι αυτή και χαντακώθηκε με τον θείο σου από τα 17 της και τώρα στα 88 είναι αργά να τον χωρίσει.
27. Μέσα στο αυτοκίνητο θα αρχίσει να πονάει το κεφάλι σου και η μάνα σου θ’ αρχίσει να σε ξεματιάζει, όση ώρα σου λέει πόσο φακλάνεψε η κουμπάρα της η Βαγγελίτσα και πόσο κακογέρασε η κουνιάδα της, επειδή δεν πήρε υαλουρονικό οξύ όταν έπρεπε.
28. Μόλις φτάσεις σπίτι θα αναρωτηθείς για 1564η φορά ποιο το νόημα των μνημοσύνων και των χρημάτων που δαπανώνται στη μνήμη των ανθρώπων για αηδίες, ενώ θα μπορούσαν να προσφερθούν σε κάποιους που τα έχουν πραγματικά ανάγκη και όχι σε κονιάκ και τυροπιτάκια, τα οποία θα είναι και αποτυχημένα, σύμφωνα με τη γνώμη των ξινών θειάδων σου. Τα κόλλυβα, ωστόσο, είναι πολύ ωραίο και παρεξηγημένο γλυκό, αρκεί να μην έχουν μέσα πρασινάδες και ασημένια κουφετάκια που σπάνε δόντια.
meta_capsule 