The U.S. diaries: στα σπίτια μας τώρα.

Προειδοποίηση κλισέ:Η Νέα Υόρκη είναι μια μεγάλη αγκαλιά. Σαν αυτές τις δωρεάν, που μοίραζε ο κύριος στη Broadway.Νομίζω ότι είναι η πιο αξιοπρεπής φωτογραφία (μου) απ’ όλο το ταξίδι.   Από την Times Square περνάει όλος ο χρόνος του κόσμου (κι άλλη κλισεδούρα, μη με παρεξηγάτε).  Το Lion King “ανεβαίνει” ακόμα. Την πρώτη φορά που θα…

The U.S. diaries: Σήμερα γάμος γίνεται.

Μετά από απαίτηση εκατοντάδων χιλιάδων αναγνωστών του καψουλομπλόγκ, μετά από δεκάδες επιστολές παράκλησης (και ορισμένες – δε σας κρύβω – με απειλητικό περιεχόμενο), μετά από έναν συμβολικό αποκλεισμό του σπιτιού μου για αρκετές ώρες, κάτω από το οποίο ακούστηκαν οργισμένες φωνές αναγνωστών να κράζουν “Φτάσε στο γάμο επιτέλους, μας έχεις ταράξει στο μουσείο και το…

The U.S. diaries: η μέρα που δε μ’ άφησαν να κάνω πράγματα.

Αν ποτέ σάς βγάλει ο δρόμος σας στο Νιου Γιορκ και θέτε να ψωνίσετε μερικά πράματα, για τα οποία στην Ευρώπη σας πιάνουν – να το θέσω κομψά – τον ποπουδίνο, είναι εύκολο να εντοπίσετε δεκάδες γωνιές με εκατομμύρια αντικείμενα, για να εκπληρώσετε τον όποιο, σεβαστό πάντοτε, καταναλωτικό σας πόθο.Προσωπικά ήθελα να κουβαλήσω την πιο…

The U.S. diaries: Κι άλλη τέχνη κι άλλο περπάτημα.

Ο ήλιος είχε ανατείλει στο Lyndhurst, η μέρα ήταν ζεστή και η κουφόβραση στην κοιλάδα της απλαδούρας, αναμενόμενη. Οι χαρούμενοι ταξιδιώτες τρώγαμε στην κουζίνα του θείου, μετά από πολλές ώρες ύπνου βαρύ σαν ρινόκερου. Η αδερφή μου είχε επιτέλους εμπεδώσει ότι θα την κλωτσούσα μέχρι να κερδίσει η Αγγλία στη Γιουροβίζιο, αν δε με άφηνε…

The U.S. diaries: ημέρα τέχνης στο Μεγάλο Μήλο.

Είχαμε μείνει σ’ ένα ακόμα proper gumball dispenser, από τα δεκάδες (proper ones, όχι όπως στην Ευρώπη) που συνάντησα στο δρόμο μου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Καθόσον πέρα απ’ τον Ατλαντικό ο κόσμος γνωρίζει τί να κάνει για να χαλάσει τα δόντια του πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά απ’ το να κλατσανάει στόκους τριντέντ….

Absolut George Sirinidis

Ντίαρ ολ, Στο 1ο έτος της Νομικής (άλλη μια μεγάλη επιτυχία της ζωής μου), ένα μεσημέρι που είχαμε πάει με το συμφοιτητή μου το Μήτσο να παρακολουθήσουμε το μάθημα των Γενικών Αρχών Αστικού Δικαίου (διάβαζε: ν’ αναρωτηθούμε για ποιο λόγο το κάναμε αυτό στον εαυτό μας), γνώρισα το συμφοιτητή Γιώργο Σειρηνίδη, που τότε ήταν γνωστός…

Οι «Παπαδόπουλοι»

Ντίαρ ολ, Το επώνυμο «Smith» είναι, λέει (σύμφωνα με μελέτη του Ε.Μ.Π., φαντάζομαι), το πιο κοινό επώνυμο στις αγγλόφωνες χώρες, εκτός από την Ιρλανδία, όπου είναι 5ο στην κατάταξη (το καταλάβαμε, δεν θέλετε να είστε Άγγλοι, καθένας όπως τη βρίσκει). Αν δηλαδή οι Smiths ήταν Έλληνες απ’ την Κοζάνη π.χ., θα ονόμαζαν το συγκρότημά τους…

Ρώσικη Σαλάτα

Ντίαρ ολ, Το σαββατοκύριακο των ρώσικων προεδρικών εκλογών, που πάλι εκλέχτηκε αυτός ο πρώην πράκτορας της ΚαΓκεΜπε (υποθέτω ότι οι εκλογές ήταν ανόθευτες, σαν παρθένο, αγνό λάδι Κριτσάς) είπαμε να το αφιερώσουμε στη ρώσικη κουλτούρα και – γιατί όχι;– στη ρώσικη σαλάτα, που πάει με την εποχή, δεδομένου ότι ο χειμώνας οφίσιαλι δεν είχε ξεκουμπιστεί…

Η Πριγκίπισσα της Αποκριάς.

Ντίαρ ολ, Όταν η αδερφή μου κι εγώ ήμασταν μικρές, ποτέ δε θυμάμαι να μας έντυναν μασκαράδες την Καθαρή Δευτέρα, ίσως γιατί η πλαστικούρα της «Πριγκίπισσας της Νύχτας» ήταν too much για δεύτερη φορά μέσα σε 15 μέρες (η δεύτερη ήταν την Τσικνοπέμπτη), ίσως γιατί η μάνα μας βαριόταν, ίσως γιατί δεν κάναμε ποτέ κάτι…

Πριόνια και Κλαδιά.

Ντίαρ ολ, Ψες ήτανε του Αγίου Βαλεντίνου, ήτοι η γιορτή των ερωτευμένων: (α) μεταξύ τους (λογικό), (β) με γνωστούς και φίλους (επίσης λογικό, με διαβαθμιζόμενες πιθανότητες ανταπόκρισης) (γ) με αγνώστους (Benedict Cumberbatch, αν με διαβάζεις, για σένα το λέω, στείλε μέηλ να σου πω διεύθυνση, ό,τι ώρα σε βολεύει, μου λες), (δ) με τη ζωή…

Όλοι εμείς και ο Πούφ.

Ντίαρ ολ, Το απόγευμα του Σαββάτου – δηλαδή ντάλα μεσημέρι το έλεγες, 5 η ώρα – πήγαμε με τη Θ στο Εθνικό Θέατρο και είδαμε τον «Βασιλικό» του Αντωνίου Μάτεση. Αλλά δεν θα σας μιλήσω γι’ αυτό. Θέατρο είναι έτσι κι αλλιώς, καλό θα σας κάμει, οι παραστάσεις συνεχίζονται, να πάτε. Νέεεεξτ! Θα σας μιλήσω…

Διάλειμμα από τη μπλογκοβίζιον και #peste_na_me_fate

Ντίαρ ολ, Την προηγούμενη Παρασκευή αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να ξεφορτωθώ την κόμη του Kurt Vile (Kurt, αν μας διαβάζεις, μην το πάρεις προσωπικά) και να συμμαζέψω αυτό το κεφάλι (απέξω τουλάχιστον). Πήγα στο αγαπημένο μου κομμωτήριο, το After G M ή αλλιώς «Μαλλιά Κουβάρια», στην Πατριάρχου Ιωακείμ, όπου με περιέλαβαν η Αγγελική και…