The U.S. diaries: ημέρα τέχνης στο Μεγάλο Μήλο.

Είχαμε μείνει σ’ ένα ακόμα proper gumball dispenser, από τα δεκάδες (proper ones, όχι όπως στην Ευρώπη) που συνάντησα στο δρόμο μου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Καθόσον πέρα απ’ τον Ατλαντικό ο κόσμος γνωρίζει τί να κάνει για να χαλάσει τα δόντια του πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά απ’ το να κλατσανάει στόκους τριντέντ….

The U.S. diaries – Παρτ γουάν: Η νησιωτοπούλα στη γη του Κολόμβου.

Από την πλευρά της μάνας μου, το σόι είναι μικρό. Όχι ότι δε γεμίζουμε ταξί, αλλά δε χρειαζόμαστε και τζάμπο για τις μετακινήσεις μας. Μ’ ένα τέτοιο τζάμπο της Λουφτχάνσας κλείσαμε εισιτήρια να πάμε ο Πατέρας, η Αδερφή κι εγώ, στο γάμο του ξαδέρφου Μάικ, στην πολιτεία του Νιου Τζέρζι, γιου νόου, Χαρίλαε, όπως κοιτάς…

The U.S. diaries. Πρηβιού.

Με σαγιονάρες και ουγκ. Με ολ σταρ και αντίντας. Και στην ανάγκη, ξυπόλητες.(Η φράου στη φωτογραφία μεταβαίνει εις Φρανκφούρτη, να κάμει φυσικό σκραμπ στις εξωτικές παραλίες της. Στο ‘να χέρι το λουκάνικο, στ’ άλλο η ρακέτα.) Μέσω Γερμανίας, Δανίας, Σουαζιλάνδης. Με καλτσουλίνι 7,5 ευρώ τα 4 από το h&m, αεροπορικές μερίδες και το μελλοντικό στεφάνι…

Absolut George Sirinidis

Ντίαρ ολ, Στο 1ο έτος της Νομικής (άλλη μια μεγάλη επιτυχία της ζωής μου), ένα μεσημέρι που είχαμε πάει με το συμφοιτητή μου το Μήτσο να παρακολουθήσουμε το μάθημα των Γενικών Αρχών Αστικού Δικαίου (διάβαζε: ν’ αναρωτηθούμε για ποιο λόγο το κάναμε αυτό στον εαυτό μας), γνώρισα το συμφοιτητή Γιώργο Σειρηνίδη, που τότε ήταν γνωστός…

Οι «Παπαδόπουλοι»

Ντίαρ ολ, Το επώνυμο «Smith» είναι, λέει (σύμφωνα με μελέτη του Ε.Μ.Π., φαντάζομαι), το πιο κοινό επώνυμο στις αγγλόφωνες χώρες, εκτός από την Ιρλανδία, όπου είναι 5ο στην κατάταξη (το καταλάβαμε, δεν θέλετε να είστε Άγγλοι, καθένας όπως τη βρίσκει). Αν δηλαδή οι Smiths ήταν Έλληνες απ’ την Κοζάνη π.χ., θα ονόμαζαν το συγκρότημά τους…

Ρώσικη Σαλάτα

Ντίαρ ολ, Το σαββατοκύριακο των ρώσικων προεδρικών εκλογών, που πάλι εκλέχτηκε αυτός ο πρώην πράκτορας της ΚαΓκεΜπε (υποθέτω ότι οι εκλογές ήταν ανόθευτες, σαν παρθένο, αγνό λάδι Κριτσάς) είπαμε να το αφιερώσουμε στη ρώσικη κουλτούρα και – γιατί όχι;– στη ρώσικη σαλάτα, που πάει με την εποχή, δεδομένου ότι ο χειμώνας οφίσιαλι δεν είχε ξεκουμπιστεί…