The U.S. diaries: στα σπίτια μας τώρα.

Προειδοποίηση κλισέ:Η Νέα Υόρκη είναι μια μεγάλη αγκαλιά. Σαν αυτές τις δωρεάν, που μοίραζε ο κύριος στη Broadway.Νομίζω ότι είναι η πιο αξιοπρεπής φωτογραφία (μου) απ’ όλο το ταξίδι.   Από την Times Square περνάει όλος ο χρόνος του κόσμου (κι άλλη κλισεδούρα, μη με παρεξηγάτε).  Το Lion King “ανεβαίνει” ακόμα. Την πρώτη φορά που θα…

The U.S. diaries: Σήμερα γάμος γίνεται.

Μετά από απαίτηση εκατοντάδων χιλιάδων αναγνωστών του καψουλομπλόγκ, μετά από δεκάδες επιστολές παράκλησης (και ορισμένες – δε σας κρύβω – με απειλητικό περιεχόμενο), μετά από έναν συμβολικό αποκλεισμό του σπιτιού μου για αρκετές ώρες, κάτω από το οποίο ακούστηκαν οργισμένες φωνές αναγνωστών να κράζουν “Φτάσε στο γάμο επιτέλους, μας έχεις ταράξει στο μουσείο και το…

The U.S. diaries: η μέρα που δε μ’ άφησαν να κάνω πράγματα.

Αν ποτέ σάς βγάλει ο δρόμος σας στο Νιου Γιορκ και θέτε να ψωνίσετε μερικά πράματα, για τα οποία στην Ευρώπη σας πιάνουν – να το θέσω κομψά – τον ποπουδίνο, είναι εύκολο να εντοπίσετε δεκάδες γωνιές με εκατομμύρια αντικείμενα, για να εκπληρώσετε τον όποιο, σεβαστό πάντοτε, καταναλωτικό σας πόθο.Προσωπικά ήθελα να κουβαλήσω την πιο…

The U.S. diaries: Κι άλλη τέχνη κι άλλο περπάτημα.

Ο ήλιος είχε ανατείλει στο Lyndhurst, η μέρα ήταν ζεστή και η κουφόβραση στην κοιλάδα της απλαδούρας, αναμενόμενη. Οι χαρούμενοι ταξιδιώτες τρώγαμε στην κουζίνα του θείου, μετά από πολλές ώρες ύπνου βαρύ σαν ρινόκερου. Η αδερφή μου είχε επιτέλους εμπεδώσει ότι θα την κλωτσούσα μέχρι να κερδίσει η Αγγλία στη Γιουροβίζιο, αν δε με άφηνε…

The U.S. diaries: ημέρα τέχνης στο Μεγάλο Μήλο.

Είχαμε μείνει σ’ ένα ακόμα proper gumball dispenser, από τα δεκάδες (proper ones, όχι όπως στην Ευρώπη) που συνάντησα στο δρόμο μου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Καθόσον πέρα απ’ τον Ατλαντικό ο κόσμος γνωρίζει τί να κάνει για να χαλάσει τα δόντια του πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά απ’ το να κλατσανάει στόκους τριντέντ….

The U.S. diaries – Παρτ γουάν: Η νησιωτοπούλα στη γη του Κολόμβου.

Από την πλευρά της μάνας μου, το σόι είναι μικρό. Όχι ότι δε γεμίζουμε ταξί, αλλά δε χρειαζόμαστε και τζάμπο για τις μετακινήσεις μας. Μ’ ένα τέτοιο τζάμπο της Λουφτχάνσας κλείσαμε εισιτήρια να πάμε ο Πατέρας, η Αδερφή κι εγώ, στο γάμο του ξαδέρφου Μάικ, στην πολιτεία του Νιου Τζέρζι, γιου νόου, Χαρίλαε, όπως κοιτάς…

The U.S. diaries. Πρηβιού.

Με σαγιονάρες και ουγκ. Με ολ σταρ και αντίντας. Και στην ανάγκη, ξυπόλητες.(Η φράου στη φωτογραφία μεταβαίνει εις Φρανκφούρτη, να κάμει φυσικό σκραμπ στις εξωτικές παραλίες της. Στο ‘να χέρι το λουκάνικο, στ’ άλλο η ρακέτα.) Μέσω Γερμανίας, Δανίας, Σουαζιλάνδης. Με καλτσουλίνι 7,5 ευρώ τα 4 από το h&m, αεροπορικές μερίδες και το μελλοντικό στεφάνι…