Ο Γάμος της Χρονιάς. Παρτ Του.

Ντίαρ ολ, Το τελευταίο Σάββατο του Οκτώβρη (για τους εβραίους, το πρώτο Σάββατο του μήνα «Νεσχάν») ξύπνησα κάποια ώρα που δε θυμάμαι (2ο ξενύχτι στη σειρά), για να πάω σε ένα κομμωτήριο, που δεν ήξερα πού βρίσκεται. Η θέληση όμως είναι μεγάλο πράγμα κι έτσι έφτασα στα γραφικά Άνω Πατήσια, στο κομμωτήριο με το εμπνευσμένο…

Ο Γάμος Της Χρονιάς. Παρτ Γουάν.

Ο Ι και η Μ πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού στο Πόρτο Ράφτη, στο εξοχικό των γονιών του Ι, που βρίσκεται μέσα σε ένα σύμπλεγμα εξοχικών κατοικιών, με μια πισίνα στη μέση (αναμνήσεις Melrose Place, ο Rob o Estes, εντάξει, μαζεύομαι πάραυτα), γρασίδι γύρω γύρω κι ένα τραμπολίνο στη μία πλευρά της πισίνας (χαρούμενο…

Οδηγός γάμου. Μια κοινωνική προσφορά χρήσιμη για κάθε οικογένεια.

Ντίαρ ολ, Κάποια μέρα θα λάβετε πρόσκληση για έναν γάμο, στον οποίο δε θα μπορείτε να πάτε όπως να ‘ναι. Το ξεπέταγμα του άουτφιτ με τον τρόπο «κλείνω μάτια, απλώνω χέρι, πιάνω ρούχο, όχι πάλι ροζ, δε βαριέσαι, φέρ’το» τυγχάνει εφαρμογής στους περισσότερους γάμους όπου σε καλούν συνήθως π.χ. τρίτη ξαδέρφη απ’ την Κρήτη παντρεύεται…

Κάνε λίγο «α» να δω κάτι.

Ντίαρ ολ, Την εβδομάδα της Κρήτης ακολούθησε η εβδομάδα της αντίθετης έννοιας της Κρήτης, δηλαδή η δίαιτα. Μπιφτέκι, ντομάτα, παξιμάδι, ελληνικός μέτριος. Οι δικηγόροι ρίξαμε και μια βδομάδα αποχή, να γουστάρουμε που συσσωρεύονται στις – κατά μέσο όρο – 850 αξεκαθάριστες υποθέσεις μας, άλλες τόσες, και για να σταματήσω να σκέφτομαι αυτό το πρόβλημα, δεν…

Νύχτες στο Βενιζέλο.

Ντίαρ ολ, Την Πέμπτη το βράδυ ξεκίνησα να πάω στην Κρήτη. Η απόσταση δεν είναι μεγάλη, δεν είναι και μικρή, σε κάθε περίπτωση να το οδηγήσεις/κολυμπήσεις δε μπορείς και πρέπει να συρθείς ως το λιμάνι (όχι άλλο κάρβουνο) ή το αεροδρόμιο (για τη χρυσή κάρτα της Ολυμπιακής θα κάνω πιο πολλά απ’ όσα για τη…

Διάβασα και Ντεριντά και Μπρετόν στο μεταξύ, καπετάνιε μου.

Ντίαρ ολ, Την προηγούμενη Κυριακή πήγαμε στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, στο Β’ μέρος της έκθεσης της Συλλογής του εφοπλιστή Γιώργου Οικονόμου. Επειδή η τέχνη μας ηρεμεί με ιδιαίτερο τρόπο, αποφασίσαμε να πάμε την τελευταία μέρα πριν η έκθεση κατεβάσει ρολά (με τη μπουκιά στο στόμα πάντα) κι ο καπετάν-Γιώργης στείλει το κοντέινερ να φορτώσει…