Η εποχή των γάμων φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της. Ό,τι ρούχο – παπούτσι – τσαντικό ψάξατε, ψάξατε. Έρχεται ο μήνας της ανακωχής, της περισυλλογής, της αγρανάπαυσης. Μέχρι λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, οπότε οι φανς του χειμώνα ξεκινάνε πάλι το δρόμο προς το ιερό της εκκλησίας/το γραφείο του δημάρχου/ το σαλόνι του συμβολαιογράφου (το τελευταίο πιο σπάνια).
Όσοι παντρευτήκατε, να ζήσετε και να ευτυχήσετε κι όσοι το πλανάρετε, ομοίως.
Σκεφτήκατε όμως ποτέ πώς φτάσατε ή πώς μπορεί να φτάσετε (αν κι εφόσον) σ’ αυτή την απόφαση; Πότε, πόσο και αν σας επηρέασαν (ή θα σας επηρεάσουν) στη λήψη της απόφασης αυτής οι γονείς, οι παππούδες, οι γιαγιάδες, οι θειάδες, οι νονοί και οι λοιποί συγγενείς – κοντινοί σας άνθρωποι;
Διότι αν δεν το σκεφτήκατε και είχατε στο νου σας τί γραμμή θα έχει το νυφικό και τί χρώμα η τούρτα του γάμου, καλά κάνατε.
Διότι εμείς είμαστε εδώ γι’ αυτό το λόγο, για να σκεφτόμαστε (και να τρώμε τις τούρτες σας επίσης. Τα νυφικά πάλι, όχι).
Από την εμπεριστατωμένη έρευνα του καψουλομπλόγκ, καταλήξαμε στις πιο κάτω κατηγορίες γονέων σε σχέση με το θέμα “γάμος – αποκατάσταση” (αφίσα – κάρτα – κορνίζα). Όπου “γονείς”, κολλάει οποιοσδήποτε συγγενής με ειδικότητα στο στενό μαρκάρισμα επί της ως άνω θεματολογίας.
1. “Οι κουλ Αλέξηδες”.
Περιμένουν να μεγαλώσεις κάπως, να φτάσεις ένα κλικ πριν τα 30, για να σε ρωτήσουν διερευνητικά αν έχεις στο νου σου την παντρειά. Πιθανή αιτία της περιέργειάς τους δεν είναι καν η αποκατάστασή σου, αλλά το αν πρέπει να φάνε το εφάπαξ επισκευάζοντας το εξοχικό ή να κάνουν κράτει για να πληρώσουν τραπέζια, σαλόνια και κουρτίνες απ’ του Χυτήρογλου.
Δεν παρεμβαίνουν σχεδόν ποτέ στις διάφορες σχέσεις σου, δεν κάνουν σχόλια, δεν πετάνε μπηχτές περί του μέλλοντος, δεν ασχολούνται γενικά, εκτός αν έχεις μπλέξει με κανένα πρώην τρόφιμο φυλακών ή με καμιά καταφανώς σουρλουλού κι ακαμάτρα.
Δεν πιέζουν σε καμία περίπτωση να παντρευτείς ή να μην παντρευτείς και συνήθως οι παραινέσεις τους επικεντρώνονται στο “καλός άνθρωπος να είναι, γιατί ο γάμος είναι ευθύνη“.
Μπράβο τους, που δε στα κάνουν νταούλια και – κυρίως – που σκέφτονται να σε συμβουλέψουν εύστοχα, ώστε να μη βγάλεις πρόωρα ρυτίδες.
Μελανό σημείο τους, το γεγονός ότι στο βάθος θέλουν εγγόνια και κάποια στιγμή μπορεί να λυγίσουν ως προς αυτό το κομμάτι. Και πάλι, η απόφαση για το αν θα παντρευτείς είναι ξεκάθαρα δική σου και η κρίση σου δεν κινδυνεύει να θολώσει από υστερίες και σαχλά επιχειρήματα.
Φρόντισε να παραμείνουν έτσι. Δεν ξέρεις τί κυκλοφορεί εκεί έξω.
(Τώρα θα το διαβάσεις)
2. “Οι κουλ Αλέξηδες με την κρυφή ατζέντα”.
Γενικά μιλώντας, είναι άνθρωποι μοντέρνοι. Θέλουν να σπουδάσεις, να βγάζεις τα δικά σου λεφτά, να είσαι ανεξάρτητος, να κάνεις τη ζωή σου, για να μην έχεις απωθημένα και ν’ αποφασίσεις μόνος σου για το μέλλον σου.
Βέβαια, έχουν δεμένο το γάιδαρό τους ως προς το καυτό θέμα “εγγόνι“, διότι τα αδέρφια σου έχουν φροντίσει ήδη να κάνουν παιδιά ή να διατηρούν σχέσεις που έχουν δρομολογηθεί για στεφάνωμα (τί λέξη κι αυτή).
Με το δεδομένο αυτό, βγάζουν όλο το κούλνες τους πάνω σου, θέλοντας όμως παράλληλα να επιτύχουν το ιδανικό: να βρεις δηλαδή έναν καλό άνθρωπο, χωρίς κουσούρια, ώστε να “αποκατασταθείς”. Το αγαπάνε αυτό το ρήμα. Και πιστεύουν πολύ στη σημασία του.
Γι’ αυτό και σου ζαλίζουν το είναι σου, όταν χωρίζεις από την πρώτη “σοβαρή” σου σχέση και κάνεις καιρό να βρεις την επόμενη. Διότι “τόσο καλό παιδί ήταν ο Κωστάκης, τί ήθελες και τον χώρισες, να, αρραβωνιασμένη θα ήσουν τώρα και δε θα έψαχνες να βρεις έναν άνθρωπο στα μπαρ και στα πάρτι“.
Ηθελημένα αγνοούν ότι ο Κωστάκης δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένας προβληματικός looser, τον οποίο, αν κράταγες, θα ήθελες να δέρνεις πρωί – μεσημέρι – βράδυ μετά το φαγητό, ένεκα η μαλακοπιτουρίασή του και η χειραφέτηση που σε δίδαξαν από τα 4 σου.
Φυσικά και πετάνε κομψές σποντούλες σε σχέση με τους γνωστούς που παντρεύονται. Αλλά εσύ έχεις άλλα προβλήματα, οπότε τις αφήνεις να πέσουν κάτω σα μαραμένα αχλάδια και δεν αντιλαμβάνεσαι ότι στην πραγματικότητα σε επηρεάζουν παραπάνω απ’ όσο νομίζεις.
Κουράγιο, εσύ να είσαι καλά κι άστους ν’ ασχολούνται με τ’ αδέρφια σου μέχρι ν’ αποφασίσεις τί θέλεις να κάνεις.
3. “Οι φανς του Γιαννάκη του Μπάμια”
Γενικά μετριοπαθείς άνθρωποι. Αν π.χ. δεν είχε αλλάξει το ’83 όλο το οικογενειακό δίκαιο προς μια φιλελεύθερη κατεύθυνση, δε θα τους ενοχλούσε ιδιαίτερα. Έχουν μεσαία εισοδήματα και πολύ solid απόψεις για τη ζωή.
Από νωρίς (τέλη γυμνασίου) ξεκινάνε τη συζήτηση για το γάμο, παρουσιάζοντάς τον ως ένα θεσμό – νταμαροκολώνα της κοινωνίας, στον οποίο πρέπει να ενταχθείς κάποια στιγμή, αφού βέβαια σπουδάσεις και βρεις μια καλή δουλειά στο Δ Η Μ Ο Σ Ι Ο. Το τελευταίο κομμάτι του ονείρου τους καταποντίζεται βέβαια καθημερινά, λόγω της οικονομικής κρίσης και των τρεχουσών συνθηκών, αλλά και πάλι, πιστεύουν ότι η σωστή σειρά είναι:
απολυτήριο λυκείου – πτυχίο – αρραβώνας – μεταπτυχιακό – ΑΣΕΠ – διορισμός – γάμος – παιδί – εσαεί διακοπές στα Καμένα Βούρλα.
Φυσικά, στο μυαλό τους υπάρχει η αντιστοιχία των σχολών, την οποία φροντίζουν να σου επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία. Δηλαδή αν είσαι της Νομικής, πρέπει να παντρευτείς κάποιον/α από τη Νομική ή την Ιατρική ή το Πολυτεχνείο, αλλά όχι όποιο κι όποιο τμήμα του Πολυτεχνείου. Π.χ. οι μεταλλειολόγοι δεν τους γεμίζουν το μάτι. Μην τυχόν δε και τους παρουσιάσεις κανένα δάσκαλο ή κανένα προγραμματιστή. Εκτός, αν είναι διορισμένος στο Δ Η Μ Ο Σ Ι Ο (με μεγάλα χρυσά γράμματα αυτό).
Ουσιαστικά θέλουν να κάνεις ό,τι έκαναν αυτοί, εκτός του μεταπτυχιακού και του ΑΣΕΠ, που δεν υπήρχε στην εποχή τους. Αλίμονό σου έτσι κι αρχίσεις τα περί διδακτορικών και άλλων σπουδών.
Θ’ αφήσεις το τεσσάρι στο Χολαργό, το εξοχικό στη Σαρωνίδα, τη λαϊκή το πρωινό του Σαββάτου και το τσάι με το σόι τ’ απογεύματα της Κυριακής για τα πηγαίνεις να ΣΠΟΥΔΑΖΕΙΣ;
Για όνομα. Ήθελα να ‘ξερα πού τ’ ακούς αυτά.
Αυτού του είδους η “εκπαίδευση” έχει δύο πιθανά αποτελέσματα: ή να υποκύψεις στο μότο “διορισμός – γάμος – θάνατος” ή να τα παρατήσεις όλα στα 23 σου και να ενταχθείς σε ένα στρατόπεδο των Ζαπατίστας για μερικά χρόνια, μέχρι να στανιάρουν οι δικοί σου και να μπορέσεις να επιστρέψεις στη χώρα με ασφάλεια και κυρίως, χωρίς μουρμούρα (“το παιδί μας να είναι κοντά μας κι ό,τι θέλει ας κάνει”).
Είναι σκούρα τα πράματα. Αν πάντως αποφασίσεις να παντρευτείς, ξεκαθάρισέ τους ότι ο γάμος δε θα πάει πακέτο με το ΑΣΕΠ και τα Καμένα Βούρλα. Διότι όσο τους δίνεις αέρα, τόσο θ’ αφηνιάζουν. Κι επίσης, όταν αρχίσουν να ζορίζουν τις καταστάσεις παντός είδους, φρόντισε η απειλή ότι θα (ξανα)πας στους Ζαπατίστας να επαναλαμβάνεται μπροστά τους άπαξ εβδομαδιαίως.
4. “Πατέρα, κουράγιο, με τη μάνα – κουράγιο που έμπλεξες.”
Συμβαίνει το εξής φοβερό: μετά από μια μεγάλη περίοδο χάριτος, μέχρι να πάρεις πτυχίο δηλαδή ή μέχρι να βρεις μια δουλειά μόνιμη, ακούς με κάθε ευκαιρία (γάμο γνωστού, γάμο στην τηλεόραση, γάμο στο Tv Ζάπινγκ, γάμο σε όνειρο) τα εξής υπέροχα:
Από τον πατέρα: Μην παντρευτείς μόνο για να παντρευτείς. Να βρεις έναν άνθρωπο να σ’ αγαπάει.
- Δεν το λένε “γάμο”. Το λένε “τακτοποίηση”. Και πάει πακέτο μαζί με τα πετσετάκια που σου κεντούσαν απ’ όταν δεν είχες πει την πρώτη σου λέξη.
- Θα πάρεις κάποιον/α του επιπέδου σου. Μορφωτικά και κοινωνικά.
- Από το ίδιο χωριό, αν το χωριό σας έχει καλή φήμη.
- Αν δεν έχει, από το αμέσως καλύτερο κοντινότερο.
- Αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και δε βρεις πατριώτη, να βρεις κάποιον να μοιάζει με πατριώτη. Μην της κουβαλήσεις κανένα Σουηδό. Αυτοί δεν είναι βασταγεροί και ποιος θα μαζεύει τις ελιές το χειμώνα, ο πατέρας σου γέρασε πια.
- Να μην είναι φαλακρός.
- Να τρώει το κατσίκι.
- Να τρώει γενικά ό,τι τον/την ταΐζει, δε μπα να κοντεύει να του βγει το φαΐ από τ’ αυτιά. Οι κακόφαγοι δεν έχουν θέση στο σόι.
Καλά έχω πεθάνει από τα γέλια!! Πολύ σωστή κατηγοροποίηση!!! Αλλά τα 60s ήταν πολύ elegant, γιατί τέτοια αντιπάθεια??? Εγώ θα έλεγα πως οι περισσότεροι ζούνε στα 80s ακόμα!!!
Πολλά φιλιά,
Λεμονιά